نقاشی کودکتان را تحلیل کنید تا به دنیای درونیش برسید

یک آسمان بنفش با گل هایی که در آسمان پرواز می کنند. درختانی با برگ های قرمز و یک خانه با دودکش. جاده ای که توی آن یک ماشین حرکت می کند و بچه ها و مامان و بابا که دست هم را گرفته اند و موهایشان سیخ سیخی شده است.

این نقاشی زیبا ست. مامان به او می گوید:

چرا آسمان بنفش است؟

چرا گل ها توی آسمان هستند؟

چرا موهای ما سیخ سیخی است انگار ترسیده ایم.

 زیبا می گوید دلم می خواد. دوست ندارم عوضش کنم. مادر نمی داند که هر چیزی که کودک می کشد ریشه در تفکرات و دنیای تخیلی او و واقعیات پیرامونش دارد.

 روانشناسان کودک تحلیل های زیادی از نقاشی آنان می کنند و می توانند به زوایای پنهان روحیات کودکان و مشکلاتی که هرگز به زبان نمی آورند و گاه والدین هم به آن اشاره ای نمی کنند پی ببرند.

 اعضای یک خانواده هماهنگ، در نقاشی های کودکان، همیشه با هم و دست در دست هم نشان داده می شوند. اگر این اشخاص در تصویر در حالتی تعاملی و خوش و خرم بایکدیگر باشند نشان می دهد درجه صمیمیت آنها بیشتر است.

کودک، در نقاشی خانواده، تصویر خود را نزدیک شخصی نقاشی می کند که بیشتر دوست دارد؛ ولی اگر کودکی فکر کند که مثلا خواهرش بیش از او مورد توجه پدر و مادر است، در نقاشی خود خواهرش را بین پدر و مادر و خود را دورتر از آنها در حاشیه کاغذ قرار می دهد. در بعضی از نقاشی ها تعدادی از افراد خانواده  داخل خانه و تعدادی دیگر خارج از خانه نمایش داده می شوند.

این گونه نقاشی ها یا منعکس کننده غیبت واقعی شخص یا اشخاصی است که در خارج از خانه ترسیم شده اند  یا کمبود جذابیت عاطفی کودک را نسبت به آنها می نمایاند.